Son bir haftadır sosyal medyada sürekli paylaşım yaptığım bir konu vardı ki, o da yiğit’in tuvalet alışkanlığı kazanması.

Belki takip edenleri tweet ve fotoğraflarımla sıkmış, aman bize ne senin oğlunun çişinden kakasından diyenler olmuş olabilir 🙂 sanırım bu durumu en çok anneler anlar ve bu durumdan ne kadar sıkılmış ve muzdarip olduğum konusunda bana hak verirler. Ki özelden mesaj atan birçok arkadaşım, akrabam ve takipçim aslında bu konudan ne kadar muzdaripmiş ve birçoğuna sosyal medyada paylaştıklarımla cesaret vermişim:)

Annem hep derdi ki “Anne olunca anlarsın” bende takipten sıkılanlar için “Anne olun anlarsınız”, yada tuvalet alışkanlığını çok kolay öğrenmiş kuzuların anneleri için “her çocuk bir değil”, henüz altına kaçırmaya devam eden kuzuların annelerine de “ya sabır, kimse bezli kalmamış ki seninkide kalsın” diyorum 🙂

Kısa bir süre önce Nautilius AVM de düzenlenen Selpak’la tuvalet eğitimi standına gitmeye karar verdiğimizde yavaş yavaş artık zamanımızın geldiğini düşünerek bizde gidip standı ziyaret etmiş ve pedagogdan bilgi almıştık.

3 Fotoğraf: Selpak Facebook sayfasından alıntıdır. Benim katıldığım seminerde çekilmiş, bende fotoğrafımı görünce hemen bilgisayarıma kaydettim.

Mutlaka çoğu anneler bu konu gündeme gelince bir gerginlik, bir ne yapacağım korkusuna kapılır, bende kapılmadım desem yalan olur. Ki ben çocuğun Ç’sinden anlamazdım 🙂 Evlendim, Çocuğum bile oldu yani 🙂 (bu zamana kadar nasıl geldik, ne tecrübeler yaşadık bütün bunları “Ebeveyn Olmak” başlığı altında okuyabilirsiniz). Demekki neymiş herşey zamanı gelince oluyormuş.

Tuvalet alışkanlığı kazanmada çocuğun hazır olmasından ziyade anneninde bu konuda istekli ve kararlı olması çok önemliymiş. Yiğit şu an 33 Aylık, tabiki çocuğunuzun kendini hazır hissettiğini farkederseniz daha da erken başlayabilirsiniz ama sonuçta her çocuk kendi hal ve gidişatına göre değerlendirilmeli ve ona göre yetiştirilmelidir diyor uzmanlar.

Bu konuda bir kişinin işe el atması baştan sona ilgilenmesi çok önemliydi. O kişi tabiki anne yada baba, çalışan anneler içinde anneanne veya babaanne olabilir. Benim homeoffice çalışıyor olmam işe el atmamda çalışan annelere nazaran tabiki avantajlı oldu.

Tuvalet takibi yapmak her işi bırakıp sadece o konuyla ilgilenmek demekmiş bunu öğrendim. Ne kendinize, ne evinize ne de diğer işlerinize vakit ayıramıyorsunuz. 1 Hafta önce temizlik yaptırmış ve halıları yıkamaya göndermiştim ki bir sabah kalktığımda beni bekleyen 5 çekimin çalışmalarını biraz bekletme kararı aldım haliyle, haftasonuda çekimimin olmadığını düşünürek dedim şimdi tam zamanı, alıştırdım alıştırdım yoksa bu iş dahada uzanacak diye düşünüp yiğit’e anlattım ve bezini çıkardık.

Hemen tuvalete merhaba ne demek görsün incelesin diye onceokuloncesi.com‘dan bu karikatürü ve tuvalet çizelgesi çıkardım ve tuvalete yapıştırdım. Fotoğraf işine gereken vakti ayıramadığım için iphone ile hızlı çekimler yapmak zorunda kaldım.

Ablam yeğenimi alıştırırken her tuvaletini yaptığında bir sticker yapıştırma uygulaması yapmıştı. Bende evde var olan stickerlarımı çıkardım ve süreci anlattım, tabiki süreci anlatmak hemen tuvalete alışacak anlamına gelmiyor. Sadece sürecin ne olduğunu teorik olarak anlıyor, iş pratiğe kalıyor.

İlk gün kabus gibi geçti diyebilirim, kaç tane çamaşır, kıyafet, çorap ıslatıp kirlettiğimizi, ellerimizi kaç kere yıkayıp, sifonu kaç kere çektiğimizi sayamadım bile. İşin bana düşen tarafı, evdeki bilumum ıslanan ve kirlenen yerleri temizlemekte işin kafa yedirten tarafı, çiş kaka başka birşeye benzemiyor haliyle 🙂

Bu arada çiş kaka kelimelerini affınıza sığınarak yazmakta bir sakınca görmüyorum, onlara başka başka lakaplar takarak anlatmayı uygun görmüyorum, rahatsız olanlar varsa kusura bakmasınlar 🙂 bunlarda hayatın gerçekleri 🙂

Yiğit bezliyken de sık sık yanımızda olup tuvaleti ne amaçla kullandığımızı görmesine izin verirdik, bize özendiği için çocuklara özel klozet aparatından vardı onun üzerinde alıştırmalar yapıyorduk. İlk gün ne kadar oturtsamda ayakları yere basmadığı ve içine düşecek korkusu olduğu için orada rahat edemedi. Lazımlık kullanmayı hiç düşünmüyordum ancak yarın ilk işim lazımlık almak olsun dedim.

İlk gün hiç tuvalete yapmadı, hep altına kaçırdı. Temizliğe önem veren insanlar için bu durum çok katlanılmaz birşey. Yeri geliyor sabrınız taşıyor artık tahammül edemez hale geliyorsunuz ama bu durumu kesinlikle çocuğa yansıtmamak gerekiyor, çok sinirlendim, çoğu zaman tahammül edemedim ama hep içime attım ona yansıtmamak için, haliyle bu durum başıma ve mideme vurdu. Biryerde bu durumu tweet atarak çıkardım bir nevi rahatlamaya çalıştım diyebiliriz 🙂

Bazı anneler gece ile gündüzü aynı anda alıştırdıklarını söylediler, henüz gündüz alışmayan bir çocuğa ikisini bir arada başlamak hem ona hem bana çok zor olacağı için ilk gün bitiminde altını bezledim ve yatırdım.

2. gün kahvaltıyı yapar yapmaz henüz bezi çıkarmadan yiğitle e-bebek’e gittik. Aklımda hiç lazımlıkla alıştırmak yoktu açıkçası ama denize düşen yılana sarılır misali alayım diye niyetlendim. Lazımlıklarda diğer şeylerde olduğu gibi çeşit çeşit, kızlara ayrı erkeklere ayrı, minyatür klozete benzeyen tarzda şarkılı müzikli oyunlu bir sürü fiyat ve çeşit skalası var. Her ne kadar herşey çocukların bazı şeylere uyumunu kolaştırmak için yapılsada, çok teferruatlı birşey almak istemedim sonuçta hepsi aynı amaca hizmet ediyor. Bu plastik Baby Jem marka olanda karar kıldım. Fiyatı 12.99TL.

Eee lazımlığı aldık, şimdi oturtabilmeye sıra geldi. Lazımlığı sürekli ulaşabileceği yerde tutmaya özen gösterdim, tuvalete koymadım. Oyun oynadığı yerde sürekli gözümüzün önündeydi. Benim oğlum zayıf olduğu için küçük poposu hepsini kaplamadı haliyle poposu ve bacakları acıdı rahatsız oldu oturmak istemedi. Tuvalet aparatını üzerine yerleştirip yumuşak bir kenarlık olmasını sağladım, her ne kadar o da kaysada onunla biraz daha oturmaya meyilli oldu ama yinede sık sık oturtmak gerektiği için yine zorlu saatler beni bekliyordu. Tabi bu arada sürekli aynı replikler dönüyordu.

Çiş var mı? Çişşş Yok!  Çiş var mı? Çişşş Yok! Kaka var mı? Ka ka Yok!…..

Birkaç altına kaçırma vakasından sonra,artık iyice ikimizde yorulduk bu işten, dedim 1-2 gün daha katlanırım bu işe ondan sonra baktım olmuyor beze geri dönerim, zorla güzellik olmaz. 2.gün azmettim yarım saatten fazla dibinde oturdum, kaldırmadım, üstelemek, kalkmamasını sağlamak üzerinde baskı oluşturacaktı ama bunu  lego oynayarak, resim yaparak ilgisini onlara yönlendirerek ekarte etmeye çalıştım. Başardım da… tesadüfen de olsa lazımlığa yaptığına birlikte şahit olduk. Çişine su desede onun kendinden çıkan bir sıvı olduğunu anlaması gerekiyordu. Bu kadar zor alışacağını aslında düşünmüyordum, o ilk gün bana ne kadar uzun bitmek bilmeyen birgün geldi anlatamam. Hayatımın geri kalanını çiş kaka temizlemekle tamamlayacağım düşünceleri doruğa çıktı ne kadar karamsarlaşmışım siz düşünün 🙂 2. gün lazımlıktan aldığım gazla fazla kıyafet giydirmemeye çalıştım ki zaten yeni öğreniyor çocuk bir de kıyafetimi çıkaramadım yetiştiremedim paniğine düşmesin. Hep derler ya havalar ısınsın da öyle alıştıracağım diye, bir yerde bu konuyada hak vermeden edemedim. Üşütmesin diye kaloriferleride yaktım rahat etsin zorluk çekmesin diye.

3.gün yine birkaç bilinçsiz şekilde lazımlığa isabet ettirme girişimimiz sonrası babaannemize gittik. 1 saat olmamıştı ki bu süre zarfında 2 kere orada altına kaçırınca alıp eve geldim haliyle, buradan da şunu anlıyoruz ki bu dönemi kesinlikle evde geçirmek önemli. Hem bizim hem de başkalarının açısından 🙂

Eve gelince üstümüzü başımızı değiştik, kendi kendine oynarken bir de ne göreyim, kendi başına gidip lazımlığa ters oturmuş şekilde çişini yapıyor 🙂 ne sevindim Allah bilir, ilk defa kendi isteğiyle lazımlığa oturma macerası bu şekilde başladı. Hemen sticker yapıştırdık heyecanla. Bu ilk heyecandan sonra hem ben hem kendi sevindi, her dakika çişi varmış gibi zorla yapmaya çalıştı ki sticker yapıştırsın 🙂 toplam 5 kere daha sticker yapıştırdıysak bence lazımlığa alıştık 🙂 dolayısıyla çişimizin geldiğini farketmeye onu tutmaya başladık.

An itibariyle 5. güne geldiğimizde haftasonu gelmişti ve babamızda evde olunca onları birlikte bırakıp dışarıda işlerimi halletmeye çıktım. 5. günde çiş yapma sıklığının ve onu tutma sıklığının arttığını farkettim. İlk günler yarım saatte 45dk. da çıkarken, 5. günde 2 saatte 1 kendi kendine yapmaya başladı. Evde daha fazla duramayan babasıyla ilk kez bezsiz dışarıya bile çıktılar, azıcık altına kaçırmış olsada çok kasmış kendini kaçırmamak için.

Lazımlıkla da olsa bence gündüz bu olayı hallettik sanırım, ilk günden bu yana büyük gelişme olduğunu görmek sevindirici, sıra gece bezlemeden yatmaya geldi ki o işlem için gündüze tamamen sorunsuz ihtiyacını gidermesini bekleyip, en azından 1 hafta kadar sonrada geceye başlamayı düşünüyorum. Tabi belli de olmaz bakarsınız birden bire başa bile dönebiliriz çocukların bir halleri bir hallerini tutmuyor.

6.gün’de artık hiç altına kaçırmadı, ne zaman geldiyse lazımlığa gitti, gelmese bile gidip oturdu hatta ilk kakasını bile yaptı 🙂 tabi kakada yapılınca ona da ayrı bir sevinç patlaması yaşadık, stickerlarımızı yapıştırdık 🙂 6. günün akşamı babayla gezmeye çıktılar kuru döndü. Dün sabah bezleyip yatırdığım halde bezi kuruya yakın olduğu için ondan cesaret alıp bu gece bezsiz yatırdım. Saatimide 2 saat sonrasına kurdum. İlk gecemiz kazasız 1 kere uyandırılmak ve lazımlığa oturtulmak suretiyle kuru bir şekilde tamamlandı. Artık önümüzdeki maçlara bakacağız 😉

Sizleri sıkmış olabilirim ama biraz detaylı yazmak istedim, bu yazdıklarım tamamen benim tecrübelerim ve uyguladığım şeyler, her çocuğun, her annenin kendine göre yöntemi, alışma ve alıştırma süreci farklı olabilir ama bu işte çok sabırlı olmak, çocuğa çok ısrarcı olmamak, kızmamak sanırım en önemli ve uygulanması gerekenlerin başında geliyor, Bu yazıyı neden yazdığıma gelirsem de bu işe niyetlenen tüm annelere belki bir kaynak, cesaret edemeyenlere cesaret vermiş olur 😉

Sevgiler