11 Ağustos 2010 Çarşamba…
Saat: 03:30
2010 yılı Ramazan ayının ilk sahur gecesi…
İlk sahura kalkmak için saatimi 03:30’a kurmuştum… O kurduğum saat 11 saatlik bir doğum hikayesinin başlangıç saati olmuştu. Daha vaktimiz vardı aslında 20 Ağustos’ta bekliyorduk Yiğit’i, anlaşılan o biraz erken gelmek istemişti. Yatağımdan doğruldum ve artık vakit gelmişti. Hemen eşimi uyandırdım, sandı ki sahura kalkıyoruz 🙂 ama oğlumuz geliyor dediğimde ne yapacağını şaşırdı. Hemen üstünü giyinmeye başladı, doğum valizi, fotoğraf makinemiz, kameramız hepsi hazırlandı.
Bense ortalığı toplamaya çalışıyordum hala. Orayı düzelt burayı düzelt, toplu olacak ya … 🙂 Eşimin “bırak şimdi toplanmayı haydi!” demesiyle kendime geldim ve bende hazırlandım…
Aslına bakarsanız Yiğit’in gelişi herkesi ayağa kaldırdı, ilk sahur… ilk oruç… ve ilk iftarda herkes Ramazan ayına çok hızlı başlamıştı. Tek bir üzüntüm vardı aslında, bizim yüzümüzden birçok kişi yemek yemeden ilk orucunu tuttu. Hatta annemler bile sahura geç kalmış benim telefonumla uyanmışlardı…
Hastaneye giderken sevgili doktorum Op.Dr. Ş.Leyla Altuntaş’a mesaj attım, doğumun başladığını hastaneye doğru yola çıktığımızı bildirdim. Hastaneye gittiğimde nöbetçi doktorun kontrolünden sonra artık yatış işlemleri başladı, oğlumuza bir adım daha yaklaşmıştık 🙂Nst, çeşitli testler ve kontrollerden sonra suni sancı, epidural anestezi vs teknikler yapılması konusunda öneriler sunuldu, hiçbirini istemediğimi söyleyip biraz beklemek istedim. Bu aşamalarda daha öncede nst’lerde takibimi yapan Sevgili Emre Ebenin yaklaşımları, sohbeti beni hep rahatlatmıştı. (Teşekkürler Emre Hanım 😉 )
Emre Hanım, biraz uyumaya çalışmamı, daha çok yorulacağım dakikalar olduğunu söylerek ışığı kapattı ve gitti… Ama uyumak ne mümkün, gözlerimi kapatıyorum ama aklımdan türlü türlü şeyler geçiyor, biraz korku, biraz endişe, biraz sevinç 🙂
Doğum koçlarımı da unutmamak lazım tabi, sevgili Eşim ve Ablam bütün doğum hikayemde beni baştan sona takip etmiş, kısacası her konuda rahatlatmıştı. Hakkınızı ödeyemem 🙂
Yaklaşık 6 saat sonunda sabah olmuştu artık, vizite saatinin başladığı ilk dakikalarda Sevgili doktorum Leyla hanım nöbetçi doktordan bilgi alıp beni görmeye gelmişti. O an Leyla Hanım’ı görmek beni öyle rahattı ki, nasıl ki bir çocuğu yabancı bir yere bırakırsınız, gelene kadar annesinin yolunu dört gözle bekler, bende doktorumu öyle beklemiştim 🙂 Leyla Hanım’a çok güveniyordum, çok iyi bir doktor, sevimli, sevecen daha nasıl anlatsam ki… Her zaman normal doğum konusunda beni destekledi… Kendisine ne kadar dua etsem azdır 🙂
Kendi doğum fotoğraflarımı kendim çekemeyeceğim için görüşmelerim sonucu meslektaşım Esra Altan ile sözleştik… Doğuma biraz daha yaklaştığımız sırada artık doğum fotoğrafçımıza da haber vermenin zamanı gelmişti. Doğum Fotoğrafçım sevgili Esra Altan oldu. Kendisine blog aracılığıyla da teşekkür ediyorum 🙂 Bu postta bulunan fotoğraflar kendisi tarafından çekilmiştir, doğumdan sonra hemen teslim aldığım için ham hallerini yayınlıyorum 😉
Artık iyice sancılar sıklaşmış ve operasyon başlamıştı.
Ben içeride sancılarla boğuşurken, eşimde dışarıda dokuz doğuruyormuş 🙂11 saatlik uzun bir bekleyişin sonunda saatler 14:40’ı gösterdiğinde oğlumuz yiğit kucağımdaydı… O an insan hamilelikte ve doğum sırasında ne acılar,mide bulantıları, kramplar çektiyse unutuyor… Bu bir mucize 🙂 Buradan annelere ve anne adaylarına kesinlikle normal doğumu tavsiye ediyor ve bu muhteşem deneyimi yaşamalarını öneriyorum… Tabiki her doğum hikayesi aynı olmuyor, ama en azından baştan kestirip atmaktansa denemelerini tavsiye ediyorum, denemeden başaramazsınız…
Eşimin sol taraftaki fotoğrafını her gördüğümde içimden ağlamak gelir, nasıl bir ifade… sevinç… hüzün… heyecan hepsi bir arada 🙂Seni tanıdığımdan beri beni her konuda desteklediğin, hep yanımda olduğun için ve beni sevmekten vazgeçmeyip bana katlandığın için Canım Eşime…
Baştan sona oda, doğumhane arasında mekik dokuyup beni bir an yanlız bırakmayıp, destekleyen Doktorum Op. Dr. Ş.Leyla Altuntaş’a…
Hastaneye yattığım andan itibaren beni doğumhanede yanlız bırakmayan, acıma ortak olan sevgili Ablam ve sevgili aile fertlerimize…
Sabahın erken saatinde sıcak yatağından kalkıp doğumhane dışındaki atmosferi görüntülemeye gelen sevgili arkadaşım Betül’e…
Gerek hastanede, gerek evde olsun, ziyaretleri ve mesajlarıyla bizi yanlız bırakmayan sevgili dostlarımıza…
Bu mucizeyi bize ölümsüzleştirdiği için Sevgili Esra Altan’a…
ve Medipol Hastanesi Doğumhane ekibi, hemşire ve sağlık çalışanlarına…
Çok TEŞEKKÜR EDERİM…
—————————-
Son olarak sizde doğum anınızı ölümsüzleştirmek isterseniz [email protected] mail adresimden benimle iletişime geçebilirsiniz 😉

26 thoughts on “Ben Anne oldum…”

  1. Okurken gözyaşlarıma hakim olamadım..
    aslında bu hikaye bana çok tanıdık geliyor belki onun da biraz etkisi olmuştur…
    Rabbim yavrularımızı bize bağışlasın sevgilerimizle…

  2. canım, gerçekten çok güzel anlatmışsın tüm yaşadıklarını ve hissettiklerini. benim bile içimden ağlamak geldi. Allah bir ömür muhabbetle,sağlıkla nice güzellikler yaşamanı ve bizlerle de paylaşamanı nasip etsin.

  3. Ne kadar güzel :))) Hemen de gözleri açılmış bu yakışıklının ya :)Allah nazarlardan saklasın, mucizenin de ötesinde bir şey olsa gerek 🙂
    Rabbim herkese tattırsın bunu.
    Doğum fotoğraflarına ben hep bakıyorum, bebişleri yıkıyorlar ya hani musluğun altında.
    O suyun derecesi falan kaç 🙂 Sıcak su mu o ya?
    Ay bi de arka planda bulaşık süngeri de var, bebişleri onla mı temizliyorlar 😛
    Hep o kareye geldiğinde, bi kıyamıyorum, bi bakamıyorum, bi içim gidiyor yahu 🙂

    Yakışıklıyı koklayın bizim yerimize Rukiye hanım..

  4. sanırım aynı doğumhanede doğum yapmışız, aynı dr.la 🙂
    emre ebe kimdi acaba?? heyecandan ne isimlerine bakmak, ne de sormak aklıma gelmemiş.. sarışın renkli gözlü vardı bi tane çok tatlı, o mu ki.. bana da çok destek olmuşlardı sağolsunlar, belime masaj fln yapmışlardı..

    Leyla hnm. da bütün güzel sözleri hakediyor.. gerçekten çok iyi bir dr..

  5. Aynı doğumhane olabilir 🙂
    Emre hn. sarışın değildi, aynı kişi değil sanırım :)) Ama medipolün hemşireleri, hasta bakıcıları çok ilgili 🙂
    Leyla hn. konusu zaten tartışılmaz 😉

  6. Çok teşekkür ederim, Allah isteyen herkese nasip etsin 😉
    Evet bebişleri bulaşık yıkar gibi yıkıyorlar tabiki bulaşık süngeriyle değil :)) şaka bi yana herşey onlar için düşünülmüş orada 😉

  7. Semracım çok teşekkür ederim, Allah isteyen herkese nasip etsin, darısı başına 😉

  8. Bende dayanamıyorum çoğu zaman helede eşimin o fotoğraftaki ağlamaklı yüzünü gördükçe bi fena oluyor :/ Çok teşekkür ederim, hepimizin yavrusunu bağışlasın inşallah 😉

  9. ağlayarak o anları yaşadım.
    hayatımın en heyecanlı sahurunu ve ramazanın ilk gününü yaşamıştık.
    allahım hayırlı ömür versin minik kuzuma analı babalı olsun…

  10. Bu fotoğraflar olmasa o anları hatırlamak daha zor olurdu 🙂
    Amin cümlesine inşallah 😉

  11. her anne bu hıkayelerde sulanmak ve sankı hıkaye kendısınınmıs gıbı hungurt fosurt aglmak zorundamı?

    allah uzun omur versın yıgıde…
    ve kardeslerıne:)

  12. Evet biz bayanlar hassas varlıklarız 🙂 herşeye hemen sulanırız :))
    Amin cümlesine inşallah 😉

  13. Annemlerde okuyorum yazını gözyaşlarımı tutamadım. Annem hariç kimse anlamıyor hislerimi. Muhteşem tam olarak anlatıcak kelime yok. Allah isteyen herkese nasip etsin şimdi gidip kuzumun yanına yatıcam ve Rabbime şükür edicem. Daha neler neler yazmak istiyorum ama olmuyor işte boğazım düğümlendi.

  14. Sus sus benide ağlatacaksın :/
    Ayyy ne sulu göz olduk beee :)) yoksa hep böylemiydik 🙂

  15. Yorum yazdıgımda postu doğru düzgün okumayıp fotolara bakmıştım, zaten söylemişsin Leyla Hn oldugunu 🙂 ne şeker bi dr dimi 🙂

  16. normal doğum yapmayı heyecanla beklerken ve günleri sayarken paylaştığın doğum hikayen beni hem hüzünlendirdi hemde heyecanımı biraz olsun azalttı teşekkür ediyorum palaştıkların için…:))

  17. Bu ne kadar harika biii anlatma şeklidir ALLAH’ım bana ve bu sevinçi yasamak isteyen herkese tattırsın inş:)

  18. Ben seni sadece anı fotoğrafçısı olarak biliyordum ta ki tuvalet eğitimiyle başlayan ebeveyn olma yazınla karşılaşana kadar.
    Sıkılmadan bıkmadan okudum, ordan oraya, bebek mevlüdü v.s diğer yazılarını da…
    Ben de ilk bebeğime 3 aylık hamileyim ve sudan çıkmış balık gibiyim. Senin bebek odası yazından, bu yazına kadar hepsi o kadar güzel ki… Rabbim iyi ki karşılaştırmış yazınla beni de buldum seni…
    Maşallah barekallah, gerçekten eşinin o resmini görünce birden eşimin ne halde olacağı geldi ve benim de aniden ağlayasım geldi.
    Hele bebeğini görünce o halde…
    Rabbim bahtlarını güzel eylesin inşallah.
    Sevgiler

  19. Hertürlü Anı Fotoğrafı çekilir 😉
    Allahın sizinde sağlıkla bebeğinizi kucağınıza almayı nasip etsin inş. teşekkürler 😉

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Goto Top