Günaydın 🙂

Artık Erzincan postlarımın sonuna geldim 🙂

Belki sıkıldınız belki de hala zevkle takip ediyorsunuz ama blog yazmak, fotoğrafları toparlamak, derlemek gerçekten ciddi bir iş… En azından emeğime saygı gösterip okuyanlara ayrı ayrı teşekkür ederim.

Artık dönüş günümüz yaklaştığı için Kemah’a inip otobüsle malzeme gönderme zamanı gelince sabah erkenden eşyaları arabaya yükleyip otobüse yüklemek üzere minibüse biniyorum. Nasılsa arabadan inmeyeceğim hemen bırakıp geleceğim diye eşofmanların üstüne bir elbise giyinip, yanıma ne ehliyet ne çanta almadan yola çıkıyorum. Ama gel gör ki aldığımız günden beri fren ve debriyaj sorunlarına rağmen bizi idare eden minibüsüm o sabah gitmemekte ısrar ediyor, motor soğukken hiçbir şekilde vitese geçmiyor. Hadi 1. vitese geçiriyorum bir şekilde hızlanmam gerekiyor 2. vitese geçmiyor, yani ittir kaktır bir şekilde Kemah’a iniyorum. Tabi belli bir km yapınca motor ısınıyor ve sorun yavaş yavaş çözülüyor ama yarın sabah yine kapıda kalırsam riskini almamak için aracı geri götürmeye karar veriyoruz. Araba kiralama firmasını arıyoruz, şansımıza boşta bir minibüs varmış, kapısı bozukmuş ve kliması çalışmıyormuş ama zaten sayılı gün bitmek üzere idare ederiz diyoruz.

Hep derler ya yol hali bu, başına ne geleceği belli olmaz. Köy’e araba bulmak zaten zor, en iyisi köye dönmeden böyle eşofmanlarla aracı götürmek diyor ve yola koyuluyoruz. Halimi görmeniz gerek, tam köylü kızı oldum 🙂

Laf aramızda meşhur kıyafetim de bu, altımda eşofman var 🙂 ama ben poz vermekten geri kalmıyorum 🙂

Aracı geri verip yenisini alıyoruz, 1 saat git, 1 saat gel, tabi sabahın köründen beri dışarıdayız kahvaltı bile yapmamışız yorgun argın eve dönüyoruz.

Biraz dinlendikten sonra yine yollara düşüyoruz.

Erzincan merkezde farklı mimarisiyle Terzibaba Camiisini ziyaret ediyoruz. Dış görüntüsü pek camiye benzemiyor, ben stadyuma benzettim girişini falan ama içi çok ferah ve güzel. Tuvaletleri içinse aynı şeyi söyleyemeyeceğim.

Cami ziyaretinden sonra Erzincan’ın hem mesire alanı hem eğlence yeri olan meşhur Ekşisuyuna doğru yola çıkıyoruz.

Erzincan genelinde kara sinek, sivri sinek ve arılar hiç rahat vermiyor. Bu mekanı da pek sevdiğimizi söyleyemem, hem sivri sinek çoktu, hem de herkes mangal yaktığı için heryer duman altıydı. Nefes alamadık o derece.

Çardakların birinde otururken hepimizi sinek ısırdı. En kötüsü bana denk gelmiş olmalıydı ki sivri sinek mi? arı mı? karanlıktan ne olduğunu anlayamadığımız bir hayvan iki yerden ayağımı soktu. O an acı duymasamda çok kaşıntı oldu. Tabi ben sivri sinektir kaşınır geçer diye hafife alıp yola koyuldum ve arabadan indiğimde ayağım kütük gibiydi ve ayak parmaklarımı oynatamıyordum. Ne soktuğunu anlayamadık ama nasılsa dönüyoruz diye hastaneye de gitmek istemedim.

Yine yıldızlar, köyün tavşan ve tilkileriyle birlikte son gecemizi geçirmek üzere köye ulaştık… Bu gece valiz toplama zamanıydı, valizlerimizi toplayıp yattık ve ertesi sabah valizleri minibüse yükledik ve köyevine veda ettik. Daha gezilecek yerler vardı ama vakit bu kadardı… Buna da şükürdü…

Son gün uçağımız akşam olduğu için Erzincan Merkeze yakın olan Girlevik Şelalesine gitmek ve Erzincan dönerini son kez yemek planlarımızın arasındaydı.

Şelaleden sonra Erzincan’ın en meşhur dönercisi Evin Döner’de soluğu aldık.

Ufak tefek hediyelik alışverişlerimizden biri tabiki Erzincan’ın meşhur tava leblebisi oldu.

Dönerken almayı ihmal etmedik.

Kilosu 12TL

Artık dönüş vakti yaklaşmıştı ki Pegasus Sabiha Gökçen uçağının 3 saat rötar yapacağı mesajı geldi.

Benim ayak iyice şişince havaalanının doktoruna gözüktüm, alerji iğnesi yapabileceğini söyledi ama yola çıkacağım diye onu da olmak istemedim, en iyisi dönünce kendi bildiğim yerde muayene ettiririm diyerek buz kompresiyle idare ettim.

Bu aralar özellikle Pegasus uçakları çok sık rötar yapıyor ve İstanbul havaalanları iniş ve kalkışlarında ciddi uzatmalara gidiliyor. Sebep olarakta hava trafiğinin yoğunluğu gösteriliyor.

Seyahat dönüşü baktık ki uçak bilet ücretlerimiz kredi kartlarına iade edilmiş, birkaç saat havaalanında sefil olduk ama yine de dönüş yolculuğundaki sponsorumuz Pegasus’a teşekkür ediyoruz 🙂

3 saat sonunda gece yarısı uçağımız geldi ve Erzincan maceramızda böylelikle sona ermiş oldu… Çocukken bizde güzel anılar bırakmayan Erzincan’dan 33 yaşımda güzel anılar biriktirmiş olarak geri dönüyorum.

Leblebi,  döner, bal çok güzel! Yine gelecek ben! 😉