30 sene üzerine ilk kez gittiğim Erzincan’dan Herkese Merhaba…
Bu post itibariyle Erzincan’a gitmeyenlere, gidip te özleyenlere bol bol memleket havası aldıracağım haberiniz olsun 🙂 ben en son 3-4 yaşımda gitmiştim çok küçüktüm hayal meyal bazı şeyleri hatırlıyorum ama 30 sene üzerine çok değişmiş, gelişmiş, o kesin.
Aslına bakarsanız babamın en büyük arzusuydu köyevini toparlayıp çocuklarını, torunlarını oraya götürmek… Bu sene o arzusu gerçek oldu ve biz oğlu yaprak kızı toprak gittik Erzincan’a…
Hep derler “ya doğduğun yer mi doyduğun yer mi” diye? Biz sözde Erzincanlıydık hep, çünkü İstanbul’da doğup büyümüştük. Babam Erzincan doğumlu olduğu için de her zaman memleket, köy hasreti bizden daha ağır basmıştır onda. Bizide kendince ısındırmaya çalışmıştır. Bizimde küçüklükten kalma kötü anılarımız ağır basmıştır, gitmeye hevesimiz kalmamıştır.
Psikologa gidersin hemen derinlere, çocukluğa iner ya, bizimde çocukken yaşadığımız olaylar üzerine belki de reddetme durumumuz oluşmuştur.
Misal; bilenler bilir eskiden köylerde tuvaletler dışarıdaymış, babamın amcasının torunu ile gittiğimizde kızcağız tuvalete düşmüştü 🙂 yanlış duymadınız ahşap bir yapı var, ortada bir delik ve delikten içeri yapıyorsunuz 🙂 aşağıda da kapısı var, oradan da temizliyorlar. Biz 3 kız birlikte tuvalete gitmiştik ve o kızcağız delikten tuvaletin içine düşmüştü :)) şimdi düşünüyorum da gerçekten gülmeme engel olamıyorum 🙂 elleri kolları pislik içinde ağlayarak o kapıdan onu almışlardı. Bizi düşünün artık o tuvalete bir daha girmek istermiyiz o yaşta? 🙂
Böyle bir olay yaşanırken tabi bende birşey yaşamasam olmaz, beni de alnımdan arı sokmuştu 🙂 kaşık mı basmadılar, ekmek mi çiğneyip koymadılar 🙂 ne yapıp ettiler beni sakinleştirdiler, yani gidiş o gidiş 🙂
Kim bilir nasıl bir korku olmuş ki bende hiç gitme arzusu yoktu bu yaşa kadar… Ne zaman ki büyüdüm memleketimizi merak etmeye başladım…
Nasıl bir yerdi? hala bıraktığımız gibimiydi?
Tabii ki bıraktığımız gibi değildi, her yaşta olayları sorgulama, gözlemleme ve yaşama yetisi değişiyor insanda… Babam istanbul evinden farkı olmayan bir ev yaptırmış, dışı köy evi, içi İstanbul. Şimdi sorsanız daha otantik ve o atmosferi hissettiren yapısının kalmasını isterdim belki de ama herşey zamana ayak uydurmuyor mu? Biz de alışkın olmayınca daha bize uygun yaşayabileceğimiz bir yer halini almıştı. Bazı kalıntılar hala değişmeyince çok ta hoşuma gitti.
Bizimkiler evi toparlamak adına 10 gün önce gitmişlerdi, bizde iş durumlarımızı ayarlayıp bilet almıştık. Plana göre biz gidene kadar ev toparlanacak, biz gidince de araba kiralanıp çevre köyler hep birlikte gezilecekti…
Ve işte akşam uçağıyla Erzincan’a uçmuştuk…
Oto kiralama burada biraz sıkıntı, firmalar kurumsal çalışmıyor çoğu alanda, herkes ahbabına, köylüsüne kolaylık tanıyor, bende daha önce çekimlerini yaptığım Erzincanlı çiftimden yardım aldım, sağolsunlar çok yardımcı oldular. Önceden rezerve ettiğimiz halde ilk gün bize araç sağlayamadılar. Ki sığmak adına binek değil minibüs kiraladık, minibüs bulmak meğer daha zormuş. Araç sağlanamayınca, bu aralarda pkk bizim oralarda saldırılar düzenlediği için kendimizi hiç riske atmadık ve gece yola çıkmadık, ilk gecemizi otel de geçirdik. Netten araştırmalar sonucu Konak Mazlum Hotel’de karar kıldık ve rezervasyonumuzu yaptırdık.
Oda + Kahvaltı 200TL (İnternet rez. 180TL)
İlk gün kahvaltımızı bu manzara eşliğinde yaptık.
Kahvaltı sonrası tekrar oto kiralama firmasıyla iletişime geçtik, öğleden sonra bir müşteri bırakınca bize teslim edeceklerini söylediler. Birkaç saat gecikme sonunda havaalanından aracımızı teslim aldık. Kurumsal olmadıklarını söylemiştim ya ne bir kontrol ne bir bakım bir müşteriden alıp diğer müşteriye verdiler aracı… 2 günümüz böyle yanmış oldu sayelerinde.
Kiralama fiyatlarına gelirsem; tüm firmaların kurumsal yapısı varmış gibi iyi birer siteleri var. Gitmeden evvel ona güvenerek en az 3 tanesine form doldurdum hiçbiri dönüş yapmadı. Sitede fiyatlar genelde aynı 110TL yazıyor, sorduğunuz zamanda güncellenmediğini eski fiyatların olduğu söylüyorlar, yani reel’de minibüsler için 180TL – 300TL arası değişen fiyatlar var. Bu fiyatlar aracın, modeline, yaşına ve kiralama gün sayısına göre değişkenlik gösteriyor. Yani siz siz olun detayları netleştirmeden kiralama yapmayın. Bazı duyumlara göre rezervenizi alıp daha sonra yüksek fiyatına tutturabildiklerini de verip sizi açıkta bırakabiliyorlarmış, yani sahtekarlık heryerde. Kendi memleketinde bile…
Şimdi istikamet Kemah…
Bu seyahatte; 3 ilçe, onlarca köy ve 1200km yol yaptım.
Gezimizin ilk günü Kemaliye’ye gittik ama ben tabiki önce kendi ilçemiz Kemah’tan başlayacağım 🙂
Köy yolundan, tepeden Kemah Manzarası…
Kemah; Erzincan’ın küçük ama şirin ilçelerinden birisi, bir tarafta Munzur dağı ve eteklerine kurulmuş köyleri, diğer yandan akan Fırat Nehri ilçenin güzelliğine güzellik katıyor. Dağları karşıma aldığımda istemdışı bir sürü içinde dağ olan şarkı dilimden döküldü, bir yandan araba kullandım bir yandan şarkı mırıldandım 🙂
Dağlar seni delik delik deleriiiimmm :))
Dağlar dağlaaaaaaaaaaaaaaarrrr! Kurban olam yol ver geçem sevdiğimi son bir olsun yakından göreeeemmm 🙂
Dağlara yüzünüzü çevirince sanki bir resim var karşınızda, saatlerce izlesen sanki doyamacaksın…
Burası eskiden Haydarpaşa’dan kalkan Doğu Ekspresi’nin durduğu Kemah Tren İstasyonu… Şimdi tren nereden gelip nereye gidiyor bilgim yok.
Hele şu dağın içine açılmış tren yollarına bayıldım… Çocukluğum aklıma geldi… Yataklı tren tünele girerdi ve dakikalarca karanlık tünelden çıkmazdı…
Kemah’a girişte sizi Melik Gazi Türbesi karşılıyor…
